Doe Maar Dicht Maar

bron

Doe Maar Dicht Maar is een dichtwedstrijd voor jongeren tussen de 12 en 18 jaar. Je kunt drie gedichten opsturen, om het even welk onderwerp je kiest, hoelang het is of hoeveel strofes je gedicht telt. De beste honderd gedichten komen in een dichtbundel, de beste tien mogen hun gedicht voordragen op een festival ergens in juni. Sinds vandaag staan de beste honderd online, en je raad het vast... Daar zit ik tussen!
Stiekem wist ik dit al eerder, ik werd vrijdags namelijk gebeld dat ik zelfs bij de beste tien zit! Dit was het tweede jaar dat ik meedeed, of althans, dat dacht ik. Vorig jaar was ik hevig teleurgesteld toen mijn naam niet in de lijst stond. Maar het gedicht waarmee ik soort-van-gewonnen heb, is een gedicht dat ik vorig jaar heb ingestuurd en een jaar of twee geleden heb geschreven. Hierdoor sta ik dus in de finale met een gedicht dat ik zo'n twee jaar geleden geschreven heb en waarvan enkel het prototype in word staat. Wat ik nu in juni precies moet gaan voorlezen wordt nog een hele verassing...
Het 'prototype' hieronder. (Dit is dus niet precies hoe ik het heb ingestuurd.)


De zee in de winter
-De zee was mooi, misschien nog mooier in de winter.-

Zij lag stil 
als de schelpen, als het schepje.
-Waar was de kleine jongen die net nog 
zo vol overtuiging de gracht om zijn kasteel 
gegraven had?-

De wind krijste als in duet met de zeemeeuwen,
en de zee, 
zo oorverdovend woei hij naar
onschuldige dagjesuitmensen die met 
doorweekte winterjassen en verwaaide kapsels
hun weg zochten over het natte, modderige zand.

Ze bewoog niet
leek zich niet bewust van 
de verbaasde blikken en de stiekeme 
wijzende vingers
haar richting op.
-En de storm speelde met haar haren.-

Een meisje begon te huilen toen dikke 
druppels uit de hemel vielen, ze greep de hand
van haar moeder, die het te druk had
met het opendoen van haar paraplu,
en op het zand viel daar 
de mengeling van zout en zoet water.

Ze lag onbewogen.

“Ben je dood?”

De kleine jongen was zijn schepje niet vergeten.

“Nee, nog lang niet.”

“Kom je me dan helpen?

Mijn kasteel overstroomd.”